Soms kijk ik ernaar met oprechte bewondering, soms met knarsende tanden van ergernis. Soms verheugen of verwarmen ze me, soms vormen ze de oorzaak van diepe zuchten. Van sommige houd ik, andere verafschuw ik. Van degene die ik fantastisch vind, ziet u misschien werkelijk de schoonheid of leute niet in. Ze zijn immer en overal aanwezig, vormen niet zelden de aanleiding tot een grondige wisseling van gedachten, en laten niemand onberoerd. Het fenomeen dat ik hier beschrijf, beste lezer, heet: reclame.
Noch kan ik mijzelf tot het kamp van de fervente reclamekijkers rekenen, noch voel ik de onweerstaanbare drang om een haatgroep tegen reclames in het leven te roepen. Maar ongevoelig ben ik er niet voor, integendeel: als er iets is waarover ik wel eens grondig nadenk en waarover ik vaak een mening heb en verkondig, zijn het reclames. Ik kijk, ervaar, voel, analyseer en denk na over de vraag: wat maakt een reclame tot een goede reclame?
Voor zij onder u die het zich ook al hebben afgevraagd, en denken dat hun reclamesmaak op niets dan toevalligheid berust, zie hier het antwoord op al uw vragen.
Hieronder volgen drie factoren die bepalend kúnnen zijn voor het succes van een reclame. Gezegd moet echter dat de meeste reclames waarbij ik innerlijk jubel twee of meerdere van deze factoren combineren.
Succesfactor 1: kleine kinderen
Kleine en vooral schattige kinderen doen wonderen voor de aaibaarheids- en bijgevolg succesfactor van een reclame. Het beste voorbeeld hiervan is het schattige jongetje uit de Belgacomreclames, dat het intussen heeft geschopt tot BV, en zelfs een eigen fanpagina op Facebook heeft. Door dit jongetje werden de reclames van Belgacom – en zo indirect ook Belgacom zelf – gedurende lange tijd hét gespreksonderwerp.
Ook de al iets oudere reclame van Electrabel, waarin kleine kinderen in de rol van allerlei werkende volwassenen kruipen, dankt zijn slagen (deels) aan zijn hoofdrolspelers.
Maar een reclame heeft meer nodig dan kleine kinderen want dat bewijzen de honderden niet-geslaagde reclames waarin jonge kinderen een glansrol spelen, zoals de nieuwste van Planta.
Succesfactor 2: een opgewekt muziekje
Niets leuker dan reclame die u met een warm of opgewekt gevoel vervult, ja, u zelfs opmontert. Het soort liedje dat u spontaan begint mee te zingen, neuriën of lippen, het soort waarbij uw voeten en knieën uit zichzelf beginnen bewegen, het soort waarbij u plots de wereld móói vindt.
Reclamedeuntjes die bij mij dit prettige effect teweegbrengen, zijn het vrolijke “Be OK” van Ingrid Michaelson, dat gebruikt wordt in de reclame voor Opel Meriva, het melodietje uit de Philadelphiareclames dat bij mij een instant happy feeling creëert en het door Herta zelf gecomponeerd lichte en leuke muziekje uit hun recentste reclamespot. Overigens zijn in de reclame van Herta ook de piepjonge acteurs een succesfactor.
Maar een opgewekt muziekje alleen zal een reclame niet naar groot succes leiden want het oog wil ook wat. De Cola Light-reclame waarin Alphabeats “Fascination” gebruikt werd maar die (voor mij) geen schot in de roos was, is hier een mooie illustratie van.
Succesfactor 3: een origineel concept
Een krant die “Onverantwoord interessant” is bij De Standaard, ouders die verslaafd zijn aan televisie in hun plaats van hun kinderen (“Het is ook uw vader hé”) bij Belgacom of een verzonnen verhaal over het ontstaan van chocolade bij Milka; een origineel concept werkt.
Maar een concept alleen is niet genoeg want hoe goed het idee achter de reclame bij het nieuwe Radio 1-motto “Blijf niet met uw vragen zitten” ook was, een joggende man die in snelle, gemompelde en dus onduidelijke taal in sneltempo vragen op de kijker afvuurt is saai, oninteressant en na de reclame veel te hebben gezien ronduit irritant. Deze reclame nam zichzelf te serieus, en ook zelfrelativering en humor zijn belangrijk bij het maken van een succesreclame.
Misschien gaat u, lezer, door dit blogbericht anders naar reclames kijken, misschien ook niet. Maar het is een vaststaand feit dat reclameblokken sneller voorbij gaan door uzelf onderwijl bezig te houden. In plaats van naar de keuken te lopen of het kleinste vertrek op te zoeken, kan u nu ook rustig in uw (hopelijk) comfortabele zetel blijven zitten en uw redenen voor het al dan niet welbevinden van een reclame analyseren. Leuk, boeiend, en het houdt de hersenen nog jong ook. Veel plezier ermee!
Noch kan ik mijzelf tot het kamp van de fervente reclamekijkers rekenen, noch voel ik de onweerstaanbare drang om een haatgroep tegen reclames in het leven te roepen. Maar ongevoelig ben ik er niet voor, integendeel: als er iets is waarover ik wel eens grondig nadenk en waarover ik vaak een mening heb en verkondig, zijn het reclames. Ik kijk, ervaar, voel, analyseer en denk na over de vraag: wat maakt een reclame tot een goede reclame?
Voor zij onder u die het zich ook al hebben afgevraagd, en denken dat hun reclamesmaak op niets dan toevalligheid berust, zie hier het antwoord op al uw vragen.
Hieronder volgen drie factoren die bepalend kúnnen zijn voor het succes van een reclame. Gezegd moet echter dat de meeste reclames waarbij ik innerlijk jubel twee of meerdere van deze factoren combineren.
Succesfactor 1: kleine kinderen
Kleine en vooral schattige kinderen doen wonderen voor de aaibaarheids- en bijgevolg succesfactor van een reclame. Het beste voorbeeld hiervan is het schattige jongetje uit de Belgacomreclames, dat het intussen heeft geschopt tot BV, en zelfs een eigen fanpagina op Facebook heeft. Door dit jongetje werden de reclames van Belgacom – en zo indirect ook Belgacom zelf – gedurende lange tijd hét gespreksonderwerp.
Ook de al iets oudere reclame van Electrabel, waarin kleine kinderen in de rol van allerlei werkende volwassenen kruipen, dankt zijn slagen (deels) aan zijn hoofdrolspelers.
Maar een reclame heeft meer nodig dan kleine kinderen want dat bewijzen de honderden niet-geslaagde reclames waarin jonge kinderen een glansrol spelen, zoals de nieuwste van Planta.
Succesfactor 2: een opgewekt muziekje
Niets leuker dan reclame die u met een warm of opgewekt gevoel vervult, ja, u zelfs opmontert. Het soort liedje dat u spontaan begint mee te zingen, neuriën of lippen, het soort waarbij uw voeten en knieën uit zichzelf beginnen bewegen, het soort waarbij u plots de wereld móói vindt.
Reclamedeuntjes die bij mij dit prettige effect teweegbrengen, zijn het vrolijke “Be OK” van Ingrid Michaelson, dat gebruikt wordt in de reclame voor Opel Meriva, het melodietje uit de Philadelphiareclames dat bij mij een instant happy feeling creëert en het door Herta zelf gecomponeerd lichte en leuke muziekje uit hun recentste reclamespot. Overigens zijn in de reclame van Herta ook de piepjonge acteurs een succesfactor.
Maar een opgewekt muziekje alleen zal een reclame niet naar groot succes leiden want het oog wil ook wat. De Cola Light-reclame waarin Alphabeats “Fascination” gebruikt werd maar die (voor mij) geen schot in de roos was, is hier een mooie illustratie van.
Succesfactor 3: een origineel concept
Een krant die “Onverantwoord interessant” is bij De Standaard, ouders die verslaafd zijn aan televisie in hun plaats van hun kinderen (“Het is ook uw vader hé”) bij Belgacom of een verzonnen verhaal over het ontstaan van chocolade bij Milka; een origineel concept werkt.
Maar een concept alleen is niet genoeg want hoe goed het idee achter de reclame bij het nieuwe Radio 1-motto “Blijf niet met uw vragen zitten” ook was, een joggende man die in snelle, gemompelde en dus onduidelijke taal in sneltempo vragen op de kijker afvuurt is saai, oninteressant en na de reclame veel te hebben gezien ronduit irritant. Deze reclame nam zichzelf te serieus, en ook zelfrelativering en humor zijn belangrijk bij het maken van een succesreclame.
Misschien gaat u, lezer, door dit blogbericht anders naar reclames kijken, misschien ook niet. Maar het is een vaststaand feit dat reclameblokken sneller voorbij gaan door uzelf onderwijl bezig te houden. In plaats van naar de keuken te lopen of het kleinste vertrek op te zoeken, kan u nu ook rustig in uw (hopelijk) comfortabele zetel blijven zitten en uw redenen voor het al dan niet welbevinden van een reclame analyseren. Leuk, boeiend, en het houdt de hersenen nog jong ook. Veel plezier ermee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten