Gezang en gezucht

Zegt de naam Lies Lefever u iets? Zo niet: Lies Lefever, vooral bekend als comédienne, is de zwarte, slechtziende zangeres die u in dit seizoen van de Laatste Show elke woensdag voorziet van één of meerdere liedjes over de (brede) actualiteit.
Tot zover het goede nieuws. Niks mis met een vrolijk deuntje op tijd en stond. Het probleem ontstaat wanneer die miniliedjes teksten hebben die aan elkaar hangen met tenenkrullende dwangmatige rijmwoordenboekrijmpjes, en die bij momenten gevaarlijk balanceren op de dunne lijn tussen humor (althans wat sommige mensen humor zouden vinden) en smakeloosheid (“Els Clottemans, gij hebt op Facebook veel meer vrienden dan in ’t echt” (De Laatste Show, 29/10/2010)).
Lies Lefever’s wekelijkse televisiepassage gaat bij mij meestal gepaard met de nodige zuchten en irritatie (en ik betwijfel sterk dat ik de enige ben), dus vraag ik mij af: wil de openbare omroep tegen wil en dank meer diversiteit in hun programma’s, of zien zij in Lies Lefever een groot talent?

Een dubbele bodem?

Een raar gevoel bij het korte gesprek met Katrien Van Der Straeten gisteren op het laatavondjournaal van de VRT. Nadat ze formeel bevestigd had dat Els Clottemans haar onschuld staande houdt en in cassatie wilt gaan, zei Van Der Straeten: "U weet dat wij als advocaat zeggen: wij leggen ons neer bij het oordeel dat door de jury is geveld, maar ik denk dat dat voor haar als mens iets anders is." De uitspraak van een verliezer die waardig de uitslag erkent? Of een verborgen manier om te zeggen: "Ook wij geloven in haar schuld."?

"Dat wisten we toch al"

"Wist je dat nog niet?" is de meest voorkomende reactie als ik mensen vertel wat ik momenteel aan het lezen ben, het onthutsende "Dieren eten" van Jonathan Safran Foer. "Nee, ik wist niet hoe erg het was, en dat weet jij ook niet, tot je de cijfers in dit boek ziet. De harde waarheid zwart op wit."
Dat er voor één kilo garnalen in de winkel tweeënvijftig (52!) kilo andere zeedieren gestorven zijn, dat van jonge biggetjes (zonder verdoving, uiteraard) staart en tanden worden geknipt om agressie in de overvolle stallen te vermijden en dat alle mannelijke kuikentjes - die voor de bio-industrie van geen enkel nut zijn - worden geëlektroceerd of levend in een hakselaar gegooid.
Kippenvleugeltje, iemand?