dinsdag 25 januari 2011
Intermezzo: Spanje ligt in Azië
Gezien in de reclamefolder van ALDI: Aziatisch kruidenassortiment voor €1.49. Op de bijbehorende foto zien we dat dit assortiment bestaat uit vier potjes en op het etiket van het eerste staat - oh jawel - Spaanse peper. Vind ik grappig.
maandag 24 januari 2011
Cherchez les Flamands
Protest zkt. Vlaming
Ook ik was erbij. Ook mijn lijf was één van die vele 34.000 die gisteren door de straten van Brussel trokken.
Onder het motto “Shame” nam een vreedzame en in essentie politiek neutrale karavaan de politieke twistappel van ons kleine landje in. Shame op onze incompetente (?) politici. Shame op de vele verwijten die de beide oevers van Samber en Maas elkaar naar het hoofd slingeren. Shame op de aanslepende onderhandelingen.
De slogans die in de indrukwekkende mensenmassa van het Noordstation naar het Jubelpark te horen vielen, waren van voornamelijk Franstalige aard. Strijdlustige kreten à la “Un gouvernment! Maintenant!” (waarvan ook enkele keren de iets minder goed bekkende Vlaamse variant “Een regering! Dadelijk!” gehoord werd) schalden door de koude zondagse lucht.
Dat we in een veelal Franstalig deel van de betoging waren beland, dachten we. Niets bleek minder waar, want de grotere vertegenwoordiging van Vlamingen in België werd in deze mars niet weerspiegeld. Hadden de Vlamingen geen goesting? Kan het de Vlamingen niet schelen? Durft de Vlaming aan de zijlijn het veld niet betreden? Wat de reden(en) ook moge zijn, volgens een steekproef was slechts één betoger op vijf Vlaming. Met andere woorden: slechts een dikke 1% procent van de Vlamingen is tegen de politieke impasse op straat gekomen. Dát is pas een schande.
Ook ik was erbij. Ook mijn lijf was één van die vele 34.000 die gisteren door de straten van Brussel trokken.
Onder het motto “Shame” nam een vreedzame en in essentie politiek neutrale karavaan de politieke twistappel van ons kleine landje in. Shame op onze incompetente (?) politici. Shame op de vele verwijten die de beide oevers van Samber en Maas elkaar naar het hoofd slingeren. Shame op de aanslepende onderhandelingen.
De slogans die in de indrukwekkende mensenmassa van het Noordstation naar het Jubelpark te horen vielen, waren van voornamelijk Franstalige aard. Strijdlustige kreten à la “Un gouvernment! Maintenant!” (waarvan ook enkele keren de iets minder goed bekkende Vlaamse variant “Een regering! Dadelijk!” gehoord werd) schalden door de koude zondagse lucht.
Dat we in een veelal Franstalig deel van de betoging waren beland, dachten we. Niets bleek minder waar, want de grotere vertegenwoordiging van Vlamingen in België werd in deze mars niet weerspiegeld. Hadden de Vlamingen geen goesting? Kan het de Vlamingen niet schelen? Durft de Vlaming aan de zijlijn het veld niet betreden? Wat de reden(en) ook moge zijn, volgens een steekproef was slechts één betoger op vijf Vlaming. Met andere woorden: slechts een dikke 1% procent van de Vlamingen is tegen de politieke impasse op straat gekomen. Dát is pas een schande.
Abonneren op:
Posts (Atom)