vrijdag 17 december 2010

De keerzijde van de witte medaille

Waarde Redactie,

Met enige verbazing en lichte ergernis las ik het opiniestuk “Netwerken in de jeugdbeweging” (DS, 14/12). Hoewel het niet te ontkennen valt dat de jeugdbeweging overwegend blank, Vlaams en middenklasse is, zijn er gelukkig ook uitzonderingen op deze regel. Chiro Mengelmoesh in de multiculturele wijk Rabot in Gent, waar ik met veel trots en vreugde leiding geef, pleit niet voor diversiteit. Nee, want ze ís diversiteit.
Toegegeven: onze zeskoppige leidingsploeg beantwoordt ook voor het overgrote deel aan het clichébeleid van jeugdleid(st)ers. Onze leden, daarentegen, zijn een grote brok aan verscheidenheid. Allochtone kinderen uit de middenklasse, autochtone kinderen uit de lagere klasse, kinderen uit armoedesituaties en uit problematische opvoedingssituaties,… you name it, we’ve got it.
Wij kiezen zeer bewust voor deze diversiteit en doen er alles aan om Chiro Mengelmoesh voor elk kind zo toegankelijk mogelijk te maken. Wij vragen geen lidgeld, maar in de plaats één euro per activiteit, waarvoor ze om vier uur een hapje en een drankje krijgen. Een kamp van vijf dagen kost bij ons 35 euro. Deze (belachelijk) lage prijzen zorgen ervoor dat Chiro Mengelmoesh voor iedereen toegankelijk is, maar heeft tevens tot gevolg dat we, nadat onze containerlokalen in de vernieling zijn geholpen door vandalen, geen geld hebben voor nieuwe, dat we het moeten doen met een beperkt assortiment aan materiaal en dat we onze inkomsten voornamelijk uit subsidies halen.
Diversiteit ís niet makkelijk.  Onze leden zijn niet op hun mondje gevallen, licht ontvlambaar en niet van de gemakkelijkste. Maar de voldoening als leiding is groot. Het gevoel dat je deze kinderen de kans kunt geven om zich in een gecontroleerde omgeving te ontspannen, hen kansen kan geven die ze anders mogelijk niet zouden krijgen (zoals op kamp gaan) en  hen tegelijk leert samenspelen in groep (en dus sociaal functioneren in een andere context), werkt ongelooflijk motiverend. Het besef dat wij als Chiro een verschil kunnen maken voor deze kinderen zorgt ervoor dat je als leiding zin hebt om er elke keer opnieuw te staan, om elke keer opnieuw een activiteit voor te bereiden.
Er is dus wel degelijk diversiteit in het jeugdwerk, en ik ben er van overtuigd dat het op veel grotere schaal kan, maar dan moet er door Chiro-, Scouts-, KSA- en alle andere leidingsploegen heel bewust voor gekozen worden. En dat gebeurt helaas nog veel te weinig.

Charlotte Van Doren,
leidster van Chiro Mengelmoesh, Gent-Rabot


Noot: dit is een lezersbrief die ik naar de redactie van De Standaard heb gestuurd. Het artikel waarop ik reageer, kan u vinden op http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=U333I57N&word=jeugdwerk

Geen opmerkingen:

Een reactie posten